S Dorf Seebe het si vo der Verwüeschdig im Schwobechrieg fascht nimme chönne erhole uss sinere bittere Armuet. Zu allem Eeländ isch ä baar Johr druff no d Pest ussbroche, ass d Lütt gstorbe sy wie d Mugge.
Scho denn isch albe ne Deil vom See durs Hägeloch versickeret. Drumm isch er in de drochene Summer enter ä stinkige Sumpf gsii, met mehr oder minger diefe Gumpene drinn. Uss dämm Morascht isch Ungeziifer cho schwärme und het Chrankede uff Mönsch und Veeh überdreit. S isch eifach gkei Läbtig me gsii. Jungi und unzfridni Lütt hei afo uffbigähre: „Mer göh furt, mer wandere uss.“
Doo hei d Seebner unger der Gmeinilinge ne Versammlig ghaa. Eine wo uss frömde Chriegsdienst zrugg choo isch, het gseit: „Iig weis im Elsis nide ne Gegend mit Hüübel, Wälder, feisse Matte und emene See. Woni dört ane choo bii, hani grat gmeint, ig syg däheim. Numme isch alles ä chlei wytter und grösser, au der See und er het s ganz Johr guets Wasser mit Forälle und Hechte drinn. Dört isch ne gsungi Luft und gnue Blatz, ass mer, wenn mer zämmeheebe, äs schöns neus Dorf chönne boue. Also d Häng uff, wär chunnt mit.“ Ä grosse Deil vo de junge Seebner het gseit: „Dörthii wei mer! Böser as es jetz däheim isch, chas is jo nit goo. Mer wei d Häng und d Arm bruche, und s Elsis isch jo nit ap der Wält.“ Die Olte hei der Chopf lo hange, aber s het niemer die Usswanderer welle zrugg haa.
Im Früehlig vom Johr 1560 isch alles zum Usszug barat gsii. Die baar Stückli Huusrot sy sammt Ching und Chegel ufene Huuderewage glade worde. D Usswanderer hei ihri Chüehli draa gspanne und ap isch d Boscht gange. S isch ä drurige Apschiid gsii vo Vatter und Mueter, Brüedere und Schweschdere. Ne baar hei wie die olte Helvezier ihres Ghütt aazüngt, ass joo nit uss Langizytt der eint oder anger Gluscht überchunnt, wider ummzchehre.
Im Elsis unge hei die Lütt die versprocheni Gegend mit dämm See, soo wie se ihre Aafüehrer beschriibe het, vorgfunge. Grat ne moll hets gheisse: „Doo blybe mer! Doo mahnt is alles an deheim.“ Jetze ischs an ne Roode, Holze und Boue gange, so wies dousig Johr vorhär ihri Voreltere in euser Gegend gmacht hei. Dämm neue Dorf, wo notisnoo usem Bode gwachse isch, hei si au der Namme Seebe gee.
Ass die Saag nit ganz uss der Luft griffe isch, chönne mer glaube, will in dämm Seebe im Elsis einisch d Schärer und d Trösch d Hauptgschlächder gsii sy, wie bi eus im Dornechbärg.
Verfasst von Elisabeth Pfluger
Digitalisieert Diana Cairoli